Stefania Mazurek. Biografia pedagogiczna - ELEONORA SAPIA-DREWNIAK

Stefania Mazurek (ur. 28 czerwca 1900 r. w Siemianowicach na Górnym Śląsku, zm. 3 lutego 1987 r.) — doktor nauk humanistycznych, nauczycielka, pedagog, działaczka społeczna i oświatowa na Górnym Śląsku, zasłużona dla kultury polskiej na Śląsku i Opola.

Pierwsza Górnoślązaczka, która na Uniwersytecie Jagiellońskim otrzymała stopień naukowy doktora (w 1932 r.).

Zaangażowana w pracę plebiscytową na Górnym Śląsku. W 1922 r. rozpoczęła pracę pedagogiczną na Górnym Śląsku (Mysłowice, Chorzów, Katowice). Od 1938 r. w Warszawie — wizytatorka ministerialna Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
Podczas II wojny światowej działała w tajnym nauczaniu, gdzie opracowywała plany dla szkolnictwa i oświaty na terenie ziem zachodnich w okresie powojennym.
W 1945 roku wizytatorka Ministerstwa Oświaty na Ziemiach Zachodnich.
Od 1947 r. dyrektorka Państwowego Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych w Opolu (tzw. liceum repolonizacyjne). Nauczycielka akademicka w Opolu.
Zmarła 3 lutego 1987 r., pochowana 6 lutego 1987 r. na cmentarzu w Opolu-Półwsi.

Za zasługi dla kultury otrzymała nagrodę im. Karola Miarki.
Odznaczona pośmiertnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.



Z notatki wydawniczej :

W książce zrekonstruowano w oparciu o materiały archiwalne oraz wywiady życie i działalność pedagogiczną, społeczną i naukową dr Stefanii Mazurek.
Ponad pół wieku, od roku 1922 do 1976, była ona nauczycielką młodzieży i dorosłych na Górnym Śląsku.
W okresie okupacji w Warszawie brała udział w tajnym nauczaniu, tam zorganizowała Tajne Pedagogium Ziem Zachodnich, przygotowujące przyszłe nauczycielki do pracy w szkołach na Opolszczyźnie w okresie powojennym. Według jej projektu funkcjonowało w Opolu tzw. gimnazjum i liceum repolonizacyjne, którego była dyrektorką.
Zorganizowała i prowadziła w Opolu Liceum dla Pracujących i Liceum Korespondencyjne.
Była pierwszym kierownikiem Studium Języków Obcych w opolskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej.
Jej życie przedstawiono na tle zmieniającej się sytuacji społeczno-politycznej Śląska.
Brała Stefania Mazurek czynny udział w wielu inicjatywach społecznych – od samorządu lokalnego poczynając po komitety organizacyjne instytucji naukowych w Opolu. Była kobietą zorganizowaną, odpowiedzialną, chętnie działającą na rzecz innych. Jej praca w sposób znaczący wpłynęła na kształt praktyki oświatowej na Górnym Śląsku, a po wojnie – na Śląsku Opolskim.

Praca jest adresowana do osób zainteresowanych problematyką Śląska, edukacją kobiet, do andragogów i historyków wychowania.

SPIS TREŚCI :

Wykaz skrótów   

Wstęp

Rozdział I. Okres dzieciństwa i lata szkolne

1. Środowisko rodzinne
2. Edukacja szkolna
3. Na Uniwersytecie Jagiellońskim

Rozdział II. Praca dydaktyczna w Drugiej Rzeczypospolitej

1. Na Górnym Śląsku w czasie powstań i plebiscytu
2. Nauczycielka w żeńskich szkołach średnich
3. Działalność pozaszkolna
4. Kierowanie ośrodkiem metodycznym
5. Wizytatorka ministerialna

Rozdział III. Lata okupacji w Warszawie

1. Wśród działaczy śląskich i wielkopolskich w Warszawie
2. Tajne Pedagogium Ziem Zachodnich

Rozdział IV. W okresie powojennym na Śląsku Opolskim

1. Wizytatorka Ministerstwa Ziem Odzyskanych
2. Organizatorka liceum repolonizacyjnego dla dorosłych w Opolu

Rozdział V. Nauczycielka dorosłych

1. W Liceum dla Pracujących w Opolu
2. Organizatorka Liceum Korespondencyjnego na Opolszczyźnie
3. Nauczyciel akademicki
4. Na zasłużonej emeryturze

Rozdział VI. Udział w życiu naukowym i społecznym Śląska Opolskiego

1. Aktywność organizacyjno-naukowa i społeczna
2. Dorobek naukowy i publicystyczny

Zakończenie

Kalendarium życia i działalności Stefanii Mazurek

Aneks

1. Wykaz publikacji Stefanii Mazurek
2. Wybrane publikacje Stefanii Mazurek
3. Dokumenty

Bibliografia

Indeks nazwisk

Spis fotografii

Summary   
Zusammenfassung