Wydanie decyzji w wyniku fałszywych dowodów lub przestępstwa jako podstawa wznowienia ogólnego postępowania ...

Ze Wstępu :

1. Uwagi wprowadzające

Decyzja administracyjna - jeżeli posiada przymiot ostateczności - staje się trwałym elementem porządku prawnego.
Ma to szczególne znaczenie w sytuacji, gdy adresat takiej decyzji nabył jej mocą określone uprawnienia.
Podmiot, który je uzyskał, zainte­resowany jest w stabilności stosunków prawnych stworzonych decyzją.
Wymaga tego zasada ochrony zaufania, będąca składnikiem szerszej zasady państwa prawa.
Decyzji ostatecznej służy domniemanie prawidłowości, które polega na tym, że „do­mniemywa się, że decyzja nie jest dotknięta wadą". Nawet jeżeli jest ona nieprawidło­wa, to obowiązuje, póki nie zostanie wzruszona w zgodzie z przepisami prawa. Wiąże ona adresata oraz organ, który ją wydał. Takie władcze rozstrzygnięcie wywołuje skutki prawne polegające na „powstaniu, zmianie, wygaśnięciu konkretnego stosunku prawnego lub stwierdzeniu istnienia, albo nieistnienia tego stosunku".
Czasami decyzja kończąca postępowanie albo proces jej podejmowania mogą być wad­liwe.
Charakter tych wad jest różnorodny. Mogą one być nieistotne, inne z kolei mogły wpłynąć na postępowanie administracyjne lub treść decyzji w taki sposób, że konieczne staje się wycofanie takiego rozstrzygnięcia z obrotu prawnego (mają więc charakter istot­ny). Zróżnicowanie wad powoduje, że system weryfikacji takiej decyzji nie jest jednolity.
Budując system weryfikacji wadliwej decyzji ostatecznej, konieczne staje się pogo­dzenie z jednej strony praw nabytych adresata decyzji, a z drugiej jej nieprawidłowości. Wypracować należy więc w tym zakresie kompromis.
Decyzję wadliwą, w zależności od charakteru wady, można wyeliminować z obrotu prawnego (kasacja), bądź przepro­wadzić ponowne postępowanie administracyjne.
Przedmiot pracy obejmuje wadliwości wskazane w art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a. (ustalenie istotnych dla sprawy okoliczności na podstawie fałszywych dowodów) i 145 § 1 pkt 2 k.p.a. (wydanie decyzji w wyniku przestępstwa).
Nie skutkują one kasacją dotychcza­sowej decyzji, lecz wznowieniem postępowania administracyjnego, w wyniku którego powtórnie przeprowadza się zakończone postępowanie administracyjne.
Możliwość wznowienia postępowania administracyjnego winna być traktowana jako sytuacja, w której wyjątkowo można wzruszyć trwałą decyzję administracyjną. Wydanie decyzji w wyniku sfałszowanego dowodu lub przestępstwa oznacza, że możliwe będzie ponowne rozpatrzenie sprawy administracyjnej. Przedmiotem tego ponownego bada­nia jest próba ustalenia, jaki wpływ na podjętą decyzję miało sfałszowanie dowodu lub przestępstwo. Organ badający jednak sprawę w wyniku wznowienia postępowania nie ma dowolności w ustalaniu wpływu tych okoliczności na decyzję.
Zgodnie bowiem z art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a. fałszywe dowody muszą być podstawą ustalenia istotnych dla sprawy okoliczności.
Powinny zatem wpływać na treść decyzji administracyjnej. Z kolei przestępstwo - zgodnie z art. 145 § 1 pkt 2 k.p.a. winno wywierać wpływ na postępowa­nie, a niekoniecznie na treść decyzji. Inna sprawa, że wpływ taki w danym konkretnym przypadku może wystąpić.
Zarówno w przypadku art. 145 § 1 pkt 1 jak i pkt 2 k.p.a. może chodzić o przestęp­stwo. Jeżeli mówimy o sfałszowanych dowodach jako podstawie wznowienia postę­powania, to fałsz taki musi wypełniać znamiona przestępstwa. Z tego zatem względu przyczyny te omawiam łącznie. Jednakże na tym podobieństwa się nie kończą. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego niejednokrotnie łącznie traktują omawiane przepisy, wyraźnie różnicując je od pozostałych przyczyn, np. w art. 145 § 2 i 3 oraz art. 146 § 1 k.p.a. Okoliczność ta również stanowi uzasadnienie łącznego omówienia tych podstaw wznowienia postępowania administracyjnego.
Z powodu odwoływania się do przestępstwa, konstrukcja prawna art. 145 § 1 pkt 1 i 145 § 1 pkt 2 k.p.a. może być identyczna.
Mamy tu zatem do czynienia ze stykiem postępowania administracyjnego z prawem i postępowaniem karnym.
Nawiązanie w pracy do tych gałęzi prawa (a także do nauki prawa i postępowania karnego) staje się nieodzowne.
W doktrynie prawa i postępowania administracyjnego w niewielkim stopniu można spotkać odwołania do nauki prawa i postępowania karnego. A są one - chociażby w niniejszej pracy - potrzebne. Uwzględniać przy tym należy specyfikę jednej i dru­giej dziedziny. Problem jednak pozostaje otwarty i wymaga dalszych badań, w których nie można pominąć teorii prawa.
Postępowanie administracyjne, w którym wystąpił fałsz dowodu lub przestępstwo, kończy się wydaniem decyzji administracyjnej.
W związku z tym rozważania zawarte w niniejszej pracy ograniczać się muszą do jurysdykcyjnego postępowania administracyjnego.
Jest to „postępowanie w sprawach, w których organ jest uprawniony i zobowiązany do wydania - na podstawie prawa powszechnie obowiązującego - wład­czego orzeczenia (aktu administracyjnego) ustalającego wzajemne prawa i obowiązki".
Nie wyjaśnia to jednak wszystkich problemów. Definicja taka nie określa bowiem, o ja­kie konkretnie postępowanie chodzi.
„Władcze orzeczenie ustalające wzajemne pra­wa i obowiązki'' to decyzja administracyjna. Jednakże może być ona wydana zarówno w ogólnym postępowaniu administracyjnym, jak i w postępowaniach szczególnych (co do zasady). Rozważania zamieszczone w niniejszej pracy odnoszą się do ogólnego po­stępowania administracyjnego, a więc postępowania jurysdykcyjnego, regulowanego w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego, a także w przepisach innych aktów normatywnych, które odsyłają do przepisów k.p.a. (art. 5 § 1 k.p.a.). Takie ograniczenie spowodowane jest m.in. tym, że postępowanie ogólne jest postępowa­niem standardowym, na podstawie którego załatwiana jest zdecydowana większość spraw indywidualnych obywateli". W tym kontekście podkreślenia wymaga, że uwagi dotyczące podstaw wznowienia postępowania administracyjnego z art. 145 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. będą mieć zastosowanie do wznowienia postępowania podatkowego na podsta­wie art. 240 §1 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej ze względu na identycznie brzmienie obu tych grup przepisów.

2. Przesłanki wyboru tematu pracy

Podstawową przesłanką wyboru tematu pracy jest a) praktyczna i teoretyczna do­niosłość problemu oraz b) fakt, że przyczyny z art. 145 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. - podobnie jak i większość innych podstaw wznowienia postępowania administracyjnego - nie były w zasadzie przedmiotem odrębnych, szczegółowych dociekań.
Ad. a) Wydanie decyzji w wyniku fałszywych dowodów lub przestępstwa jest prob­lemem doniosłym praktycznie.
W pracach organów administracji publicznej zdarza się bowiem wystąpienie fałszywych dowodów (w mniejszym zakresie przestępstwa).
Niemniej jednak jest to również znaczący problem teoretyczny: omawiane przyczyny wznowienia postępowania administracyjnego mogą być bowiem przedmiotem nieco szerszego oglądu; należy je rozpatrywać na tle zasady trwałości decyzji administracyj­nej oraz instytucji wznowienia postępowania. Przyczyny owe w sposób znaczący wpły­wają na stabilizację stosunków prawnych ukształtowanych decyzją administracyjną.
Ad. b) Podstawy wznowienia postępowania omawiane są bądź w komentarzach do k.p.a., bądź w podręcznikach do postępowania administracyjnego, czy też w monografiach dotyczących instytucji wznowienia postępowania, albo w krótkich opra­cowaniach (także artykułowych) dotyczących podstaw wznowienia postępowania. Podkreślenia jednak wymaga, że opracowania takie są ogólne i nie poruszają wielu istotnych kwestii. Zasadniczo także brak jest pozycji dotyczących poszczególnych przy­czyn wznowienia postępowania.
Również podstawy z art. 145 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. nie były przedmiotem odrębnego opracowania. Praca niniejsza może być zachętą do dalszych studiów nad kolejnymi przyczynami wznowienia postępowania administracyjnego, za­wartymi w art. 145 § 1 i 145a k.p.a.

3. Wykorzystane materiały

W opracowaniu niniejszym wykorzystano istniejącą literaturę z zakresu postępo­wania administracyjnego. Są to podręczniki, komentarze, artykuły, studia itd. Chodzi tu o prace dotyczące współczesnych, jak i przedwojennych rozwiązań prawnych. Przede wszystkim jest to literatura polskojęzyczna. Sięgnięto również do prac niemieckoję­zycznych - głównie austriackich (z uwagi na zamieszczony w pracy rozdział), ale tak­że niemieckich; uwagi autorów niemieckich wykorzystano w innych częściach pracy. W zakresie literatury austriackiej uwzględniono komentarze do Ustawy o ogólnym po­stępowaniu administracyjnym, podręczniki, skrypty, a także obszerne orzecznictwo austriackiego Trybunału Administracyjnego.
Niezbędne jest również - ze względu na istotę omawianych przyczyn - skorzysta­nie z dorobku nauki prawa i postępowania karnego.
Chodzi tu przede wszystkim o ko­mentarze, podręczniki, monografie i artykuły naukowe.
Uwzględnienia wymaga także orzecznictwo sądów polskich, głównie administra­cyjnych (w tym przedwojennego Najwyższego Trybunału Administracyjnego), Sądu Najwyższego oraz Trybunału Konstytucyjnego. Judykatura jest szczególnie obszerna odnośnie przyczyny z art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a. Sądownictwo zajmowało się także często kwestią obowiązku potwierdzenia sfałszowania dowodu lub popełnienia przestępstwa orzeczeniem sądu lub innego organu.

4. Zakres pracy

Przedmiotem pracy są przyczyny wznowienia postępowania, wskazane w art. 145 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. Punkt wyjścia rozważań stanowi zasada trwałości decyzji administra­cyjnej, stanowiąca element zasady ochrony zaufania i zasady demokratycznego pań­stwa prawnego.
Stabilność decyzji administracyjnej traktuję jako regułę; decyzja ta, w drodze wyjątku, może być wzruszona - ze względu na swoją wadliwość lub wadliwość postępowania, w którym została wydana.
Nadzwyczajny system weryfikacji decyzji administracyjnej ma wyjątkowy charakter. Przepisy prawne dotyczące tego trybu interpretować należy ścieśniająco. Determinuje to sposób wykładni art. 145 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. w dalszych rozdziałach pracy; podsta­wy wznowienia postępowania, wskazane w tych przepisach stanowią wyłom od zasady trwałości decyzji administracyjnej; dlatego też np. pojęcie przestępstwa w art. 145 § 1 pkt 2 k.p.a. nie może obejmować wykroczeń.
Podstawowym trzonem pracy są rozdziały odnoszące się bezpośrednio do przyczyn wznowienia postępowania, wskazanych w art. 145 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. Przedstawiony w nich zostanie zakres poszczególnych przepisów. Założyć należy, że w jednym jak i drugim artykule chodzi o przestępstwo. Badanie tych podstaw wznowienia postępo­wania z tego względu wymaga więc identycznego podejścia.
W kontekście przestępstwa zbadać więc należy nie tylko art. 145 § 1 pkt 2 k.p.a. (wydanie decyzji w wyniku właś­nie przestępstwa), ale również pojęcie dowodów oraz fałszu dowodu (art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a.). Mimo podobieństwa omawianych podstaw wznowienia postępowania administracyjnego konieczne jest oddzielne ich potraktowanie (ujęcie w dwóch odrębnych rozdziałach). Zabieg taki uzasadniony jest normatywnie - Kodeks postępowania admi­nistracyjnego zawiera te podstawy w dwóch jednostkach redakcyjnych i mimo wspól­nej cechy - przestępstwa - w jednym przypadku wymaga wpływu czynu przestępnego na ustalenie istotnych dla sprawy okoliczności, a w drugim na wydanie decyzji.
Wyjaśnienie istoty omawianych podstaw wznowienia postępowania administra­cyjnego wymaga również porównania ich z polską regulacją przedwojenną, zawartą w Rozporządzeniu Prezydenta RP z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administra­cyjnym.
W przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego przewidziano konieczność stwierdzenia sfałszowania dowodu lub popełnienia przestępstwa orzeczeniem sądu lub innego organu. Kwestia ta musi być objęta przedmiotem badań w odrębnym rozdzia­le, odnoszącym się do obu omawianych podstaw wznowienia postępowania. W roz­dziale tym ustalony winien być zakres obowiązku stwierdzenia sfałszowania dowodu lub popełnienia przestępstwa.
I mimo że co do zasady organ administracji publicznej nie orzeka o istnieniu przestępstwa (musi być ono stwierdzone orzeczeniem sądu lub innego organu), to jednak w wyjątkowych sytuacjach zajdzie taka potrzeba; ze względu na wkroczenie w dziedzinę prawa karnego, poruszanie się na tym obszarze winno być szczególnie ostrożne.
Dopełnienie stanowi rozdział dotyczący toku postępowania w sprawie wznowienia dotychczasowego postępowania z przyczyn określonych w art. 145 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. Poprzez analizę czynności procesowych wykazano, że postępowanie wznowieniowe do­tyczy nowej sprawy administracyjnej, która jednak mocno jest osadzona w dotych­czasowym postępowaniu. Postępowanie wyjaśniające odnoszące się do badania przy­czyn wznowienia postępowania z art. 145 § 1 i 2 k.p.a., przeprowadzane musi być z uwzględnieniem specyfiki tych przepisów.
Natomiast wskazanie (w rozdziale końcowym) regulacji zawartych w prawie austriackim, które odnoszą się do przedmiotu niniejszej pracy pozwala porównać oba systemy prawne oraz dokonać ich oceny. Sięganie do prawa austriackiego uzasadnione jest także tym, że przepisy polskie oparte zostały na austriackich. Wzorzec austriacki może być pomoc­ny w procesie interpretacji przepisów prawa polskiego. Wskazywać może również kierunek ewolucji naszych rodzimych rozwiązań. Przyczyni się również do ich zrozumienia.

5. Metoda

O pojęciu metody można mówić „w dwóch znaczeniach: 1. jako o całokształcie spo­sobów badawczego docierania do prawdy i pojęciowego przedstawiania prawdy pozna­nej; 2. jako o sposobach uzyskiwania tzw. materiału naukowego, czyli w znaczeniu metody badań („metody roboczej")". Abstrahując od różnic miedzy tymi znaczeniami, przyjąć można, że „pojęcie metody naukowej ma, przynajmniej częściowo, sens norma­tywny. Mówiąc o niej mamy mianowicie na myśli to wszystko, co pracownik naukowy powinien wykonać, aby dojść do prawdy naukowej".
W niniejszej pracy zastosowano metodę dogmatyczną, a więc taką, która dokonuje interpretacji przepisów prawa; jest to metoda, która pozwala osiągnąć, odkryć nowe rozwiązania. Wykorzystuje ona wiedzę logiczno - językową. Konieczne jest zatem przedstawienie obwiązujących przepisów prawnych dotyczących bezpośrednio skut­ków przestępstwa lub fałszywego dowodu w postępowaniu administracyjnym, ale tak­że uwydatnienie tych przepisów, które mają wpływ na stosowanie art. 145 § 1 pkt 1 i 145 § 1 pkt 2 k.p.a. Samo jednak wskazanie przepisów prawa jest niewystarczające. Praca niniejsza ma bowiem charakter naukowy. Oznacza to, że przepisy prawne nale­ży poddać szczegółowej analizie.
Niezbędna jest wykładnia obowiązujących przepisów - przede wszystkim językowa, ale także systemowa. Proponując określone znaczenie przepisów, w następnej kolejności dokonuje się ich oceny.
Skoro zarówno w art. 145 § 1 pkt 1 jak i w art. 134 § 1 pkt 2 k.p.a. może chodzić o przestępstwie, to wskazane jest oparcie się na metodzie porównania wewnętrznego „służącej wyjaśnieniu podobieństw oraz różnic pomiędzy poszczególnymi procedura­mi". Wyjaśniając zakres pojęcia przestępstwa w Kodeksie postępowania administra­cyjnego uwzględniać należy nie tylko regulację Kodeksu karnego, ale także przepisy Kodeksu postępowania karnego. Odwołania do procedury karnej konieczne są również w rozdziale dotyczącym konieczności stwierdzenia sfałszowania dowodu lub popełnie­nia przestępstwa orzeczeniem sądu lub innego organu.
Skorzystano także z metody prawnoporównawczej ze względu na omówione rozwią­zania austriackie. Korzyści jakie wypływają z analizy przepisów austriackich są toż­same z korzyściami, jakie niesie za sobą prawo porównawcze. Są one następujące: 1) prawo porównawcze przyczynia się do ujednolicenia i jedności prawa, 2) niezwykle przydatne może być w sferze konkretnej działalności praktycznej, 3) kształcąca rola prawa porównawczego, 4) metoda porównawcza potrzeba jest dla studiów historii pra­wa lub studiów filozofii prawa. Metoda ta może dać wyobrażenie o pełnym obrazie zja­wiska prawnego, 5) znajomość prawa obcego ma znaczenie dla ustawodawcy.

Wszystkie te elementy odnoszą się w pełni do niniejszej pracy. Wskazane w niej bowiem przepisy prawa obcego wpływać mogą zarówno na sferę tworzenia, jak i stoso­wania prawa.

Niniejsza praca stanowi skróconą wersję dysertacji doktorskiej sporządzonej w Katedrze Prawa Administracyjnego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach pod kie­runkiem prof. dr. hab. Andrzeja Matana. Pragnę w tym miejscu wyrazić wdzięczność Promotorowi za pełną życzliwości opiekę naukową.
Podziękowania należą się rów­nież recenzentom: Panu Profesorowi Janowi Pawłowi Tarno oraz Panu Profesorowi Czesławowi Martyszowi za cenne wskazówki i uwagi.


SPIS TREŚCI :

Wykaz ważniejszych skrótów

Wstęp

1. Uwagi wprowadzające
2. Przesłanki wyboru tematu pracy
3. Wykorzystane materiały
4. Zakres pracy
5. Metoda

Rozdział I. Zasada trwałości decyzji administracyjnej

Rozdział II. Przesłanki wznowienia postępowania

1. Uwagi wprowadzające
2. Przesłanka pozytywna - załatwienie sprawy decyzją ostateczną
2.1. Decyzja administracyjna
2.2. Inne niż decyzja formy zakończenia sprawy
2.2.1. Ugoda administracyjna
2.2.2. Postanowienie
3. Przesłanka pozytywna - wystąpienie jednej z podstaw wyliczonych w art. 145 § 1 i 145a k.p.a.
3.1. Ogólna charakterystyka przyczyn wznowienia postępowania
3.2. Systematyka przyczyn wznowienia postępowania
3.3. Ustalenie istotnych dla sprawy okoliczności na podstawie fałszywych dowodów a wydanie decyzji w wyniku przestępstwa. Problem rozgraniczenia obu przyczyn od pozostałych podstaw wznowienia postępowania administracyjnego
4. Problem tzw. przesłanek negatywnych wznowienia postępowania

Rozdział III. Ustalenie istotnych dla sprawy okoliczności na podstawie fałszywych dowodów

1. Uwagi wprowadzające
2. Fałszywe dowody
2.1. Uwagi wprowadzające. Pojęcie dowodu
2.2. Sfałszowanie a czynności dowodowe
2.3. Fałsz dokumentu
2.3.1. Pojęcie dokumentu w Kodeksie postępowania administracyjnego a w prawie karnym
2.3.2. Rodzaje dokumentu a fałsz dokumentu
2.3.3. Braki w dokumencie a fałsz dokumentu
2.3.4. Postacie fałszu dokumentu
2.4. Fałsz dowodu z zeznań świadka
2.4.1. Istota zeznań świadka
2.4.2. Formy fałszu zeznań świadka
2.5. Fałsz dowodów z opinii biegłego
2.6. Fałsz oświadczenia strony i przesłuchania strony
2.7. Fałsz dowodu z oględzin
3. Ustalenie istotnych dla sprawy okoliczności

Rozdział IV. Wydanie decyzji w wyniku przestępstwa

1. Uwagi wprowadzające
2. Wydanie decyzji
2.1. Istota i pojęcie wydania decyzji
2.2. Wydanie decyzji jako proces
3. Pojęcie przestępstwa
3.1. Znaczenie i zakres pojęcia przestępstwa w art. 145 § 1 pkt 2 k.p.a.
3.2. Formy popełnienia przestępstwa a możliwość wznowienia postępowania administracyjnego
3.2.1. Formy stadialne przestępstwa
3.2.2. Formy zjawiskowe przestępstwa
3.3. Katalog przestępstw
3.4. Art. 145 § 1 pkt 2 k.p.a. a inne niż przestępstwo czyny niedozwolone
3.4.1. Wykroczenia
3.4.2. Delikty administracyjne
3.4.3. Problem rozszerzenia zakresu art. 145 § 1 pkt 2 k.p.a.
4. Związek przyczynowy

Rozdział V. Obowiązek stwierdzenia sfałszowania dowodu lub popełnienia przestępstwa orzeczeniem sądu lub innego organu

1. Uzasadnienie obowiązku stwierdzenia sfałszowania dowodu lub popełnienia przestępstwa
2. Orzeczenie sądu jako stwierdzenie sfałszowania dowodu lub popełnienia przestępstwa
3. Stwierdzenie sfałszowania dowodu lub popełnienia przestępstwa orzeczeniem innego organu
3.1. Inne niż sąd organy funkcjonujące w Polsce
3.2. Inne organy o charakterze międzynarodowym
4. Odstąpienie od obowiązku stwierdzenia przestępstwa lub sfałszowania dowodu
4.1. Oczywistość sfałszowania dowodu lub popełnienia przestępstwa oraz niezbędność dla uniknięcia niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia ludzkiego albo poważnej szkody dla interesu społecznego
4.1.1. Oczywistość sfałszowania dowodu lub popełnienia przestępstwa
4.1.2. Niezbędność wznowienia postępowania dla uniknięcia niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia ludzkiego albo poważnej szkody dla interesu społecznego
4.2. Niemożność wszczęcia postępowania przed sądem lub innym organem na skutek upływu czasu
4.2.1. Przedawnienie
4.2.2. Abolicja i amnestia
4.2.3. Immunitet

Rozdział VI. Postępowanie w sprawie wznowienia dotychczasowego postępowania z przyczyn określonych w art. 145 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a.

1. Uwagi wprowadzające
1.1. Właściwość organu
1.2. Czynności postępowania wznowieniowego
2. Wszczęcie postępowania wznowieniowego z urzędu lub na żądanie strony
3. Postępowanie wstępne
4. Forma wszczęcia postępowania lub odmowy wszczęcia postępowania
4.1. Postanowienie o wznowieniu postępowania
4.2. Decyzja o odmowie wznowienia postępowania
5. Postępowanie wyjaśniające (rozpoznawcze)
6. Decyzje rozstrzygające sprawę

Rozdział VII. Wznowienie ogólnego postępowania administracyjnego z powodu sfałszowania dowodów lub popełnienia przestępstwa w austriackiej procedurze administracyjnej

1. Uwagi wprowadzające
2. Decyzja administracyjna
3. Prawomocność decyzji administracyjnej
4. System ochrony prawnej
5. Wznowienie postępowania administracyjnego - ogólna charakterystyka
6. Wznowienie ogólnego postępowania administracyjnego z przyczyn określonych w § 69 ust. 1 pkt 1 AVG
6.1. Spowodowanie decyzji w oparciu o sfałszowany dokument, sfałszowane zeznania lub inną sądownie karalną czynność
6.2. Wyłudzenie decyzji w jakikolwiek inny sposób

Wnioski końcowe

1. Próba syntezy
2. Uwagi generalne

Bibliografia

Uwaga: ostatnie egzemplarze posiadają małe uszkodzenia magazynowe okładek jak na szczegółówych fotografiach !