Peter Schrat. Zapiski myśliwego znad Małej Panwii - GEORG HAUPTSTOCK

Reprint jest zestawem dwóch ręcznie numerowanych woluminów !

Pierwszy wolumin w twardej oprawie o formacie ok. 18,5 cm x 12 cm liczący 90 stron + wkl. z pięciolinią, jest właściwym reprintem edycji książki wydanej we Wrocławiu w języku niemieckim z 1942 r. : Peter Schrat. Aufzeichnungen eines Jägers an der Malapane.

Drugi wolumin w miękkiej oprawie o formacie ok. 18 cm x 11,5 cm liczący 80 stron + wkl. z pięciolinią, jest polskim współczesnym tłumaczeniem tej książki. Do woluminu dołączona jest czterostronicowa ulotka ze Słowem od Wydawcy.


Poniżej jej obszerne fragmenty :

Kim był Georg Hauptstock?

Urodził się 26 stycznia 1901 roku w Zawidowie na Dolnym Śląsku. Większość swojego życia związał z ziemią opolską, a w Staniszczach Małych, po licznych peregrynacjach, odnalazł swój dom.
Podróżował Georg od najmłodszych lat, co łączyło się z pracą jego ojca Josepha Hauptstocka, który był urzędni­kiem celnym. Rodzina przenosić się musia­ła kilkakrotnie - do Katowic w 1904, następ­nie już na Śląsk Opolski - do Trzebini, Nysy i ostatecznie, w 1912 roku, do Głuchołaz.
Edukację Georg rozpoczął w Nysie, kontynuował w Głucho­łazach, gdzie w latach 1915-1921 uczęszczał do seminarium nauczycielskiego.
Po zakończeniu nauki nie podjął jednak pracy w zawodzie, zatrudnił się w głuchołaskiej fa­bryce przemysłu drzewnego Nischego.

Pierwsze utwory Georga pochodzą z czasów szkolnych, te opublikowane w śląskich gazetach ukazywały się niejednokrotnie pod pseudonimem „Peter Schrat".
Wspomnieć należy o jednym z pierwszych utworów Georga, który zauważony został przypadkiem przez Willibalda Köhlera (pisarza, nauczyciela). Nie byłoby w całym wydarzeniu niczego dziwnego, gdyby nie fakt, że wiersz zapisany był na ścianie drewnianego domku myśliwskiego Hauptstocków.

W roku 1923 Georg przeniósł się do Opola, gdzie podjął pracę przy komisarzu Rzeszy do spraw szkód popowstaniowych.
Nie było to jego jedyne zajęcie - Georg został kierownikiem Okręgowego Związku Teatrów Ludowych Za­brza, Gliwic i Bytomia.
Z tą organizacją związa­ny był aż do roku 1933, kiedy to Związek zawiesił swoją działalność.
Podkreślić należy, że Hauptstock cały czas pisał, drukiem ukazały się jego miniatury prozatorskie Nad Myśliną (1936), Plac drzewny (1936) oraz Krajobraz w przedwio­śniu (1936).
Większość utworów opublikowana została dopiero w roku 1938.

W 1928 roku Georg ożenił się z Hildegard Stobrawe, którą poznał, gdy pracował u komisarza Rzeszy.
Przez kilka lat rodzina mieszkała w Byto­miu, dopiero w 1937 roku Hauptstockowie przepro­wadzili się do Staniszcz Małych.
W Staniszczach przyszło na świat troje z pięciorga dzieci Georga - Gabriele, Rulinde i Michael.
Georga ciągnęło do tej wsi nad Małą Panwią już wcześniej, przyjeżdżał z Bytomia i zatrzymywał się w wynajmowanym pokoju u rodziny Kolloch.

Gdy przeprowadził się do Staniszcz na stałe podjął pracę jako nauczyciel w miejscowej szkole, brał również czynny udział w życiu społeczności. Kiedy powstało towarzy­stwo literackie - „Koło Staniszcz Małych", które tworzyli artyści, publicyści i poeci, Hauptstock został jego członkiem.
Spotkania towarzystwa odbywały się niejednokrotnie u niego w domu. Powszechnie sądzi się, iż Koło było poprzedni­kiem „Kręgu Wangen", organizacji założonej już po wojnie przez Egona Rakette, której działalność obecnie związana jest z przyznawaniem Literackiej Nagrody Eichendorffa.

Georg był zafascynowany przyrodą, co znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości. Hauptstock był zapalonym myśliwym, i co cieka­we, posiadał własną pasiekę.
Z tego zamiłowa­nia do natury, długich spacerów i ciszy rodzi się „Peter Schrat. Zapisy myśliwskie nad Małą Panwią", książka wydana w 1942 przez wydawnic­two Schlesien-Verlag we Wrocławiu.
Tytuł jest znaczący, gdyż Peter Schrat to pseudonim, którym swoje pierwsze utwory sygnował Hauptstock.

Spokojne życie przerwała II wojna światowa, Georg dostał powołanie do wojska - do 1940 roku służył w armii.
Z jego przemyśleń i doświadczeń powstał „Mój dziennik wojenny", który niestety zaginął.
Po demobilizacji wrócił do Staniszcz Małych...

W 1941 roku Georg został mianowa­ny burmistrzem Staniszcz Małych, pełnił jednak tę funkcję stosunkowo krótko.
Zmarł w szpitalu św. Wojciecha w Opolu 26 sierpnia 1944 roku.
Pochowano go zgodnie z jego życzeniem w Głuchołazach-Zdroju.

Fragment dotyczący Autora z książki „Czym byłaby Opolszczyzna bez nich ? Część 2" :

Krąg Staniszcz Małych.

W tym czasie w domku myśliwskim nad Małą Panwią zawiązuje się tzw. Krąg Staniszcz Małych, w którego skład weszło wielu artystów, publicystów i poetów. Do Kręgu zaliczali się m.in.: Wilibald Köhler, Alfons Hayduk i kompozytor prof. Gerhard Strecke. Krąg Staniszcz Małych uchodził za prekursora Kręgu Wangeńskiego (Wangener Kreis), założonego w 1950 roku w miejscowości Wangen, będącej miejscem schronienia artystów i uczonych rodem ze Śląska. Krąg Wangeński organizuje konferencje i tzw. Rozmowy Wangeńskie. Ukoronowaniem corocznie odbywającej się imprezy jest uroczystość wręczenia Nagrody Literackiej im. Eichendorffa...

Jeden z jej uczestników wspomina :
„ Jeśli mieszkańcy Staniszcz Małych obradowali w Bytomiu, to tradycyjnie były górnośląskie dania narodowe, czyli żur, bigos, flaki. Punktualnie o godz. 23.00 była mocna kawa.
A jeśli spotykano się u myśliwego Hauptstocka, to oczywiście obrotna pani domu podawała na stół dziczyznę. "...