Letni dom, później... Opowiadania - JUDITH HERMANN

Tytuł oryginału : Sommerhaus, später. Erzählungen

Przekład i posłowie

ANNA MAJKIEWICZ

Z notatki wydawniczej :

Judith Hermann dziennikarka i pisarka, zadebiutowała w 1997 r. tomem opowiadań Letni dom, później... (Sommerhaus, später), który odniósł niezwykły sukces na rynku niemieckim i długo znajdował się na liście bestsellerów na pierwszym miejscu. Letni dom, później... to książka „lżejsza". dryfująca pomiędzy literaturą wysoką a popularną, unieważniającą odwieczną w literaturze niemieckiej granicę pomiędzy „E" (Ernst - „powaga") i „U" (Unterhaltung - „rozrywka")

Judith Hermann opowiada historie o niespełnieniu, niewykorzystanej szansie życiowej, oczekiwaniu i poszukiwaniu. Dokonuje tego w taki sposób, iż czytelnik ma wrażenie niedosytu. Żadna z historii nie zawiera klasycznej puenty, każda ma zakończenie, ale pozostaje jakby otwarta - tak, jak gdyby życie miało dopisać ciąg dalszy. Lub czytelnik...

Pewną otwartością cechują się sami bohaterowie. Rzadko poznajemy szczegóły z ich życia, a dopiero działanie (albo jego brak) pokazuje, jacy są. Cechuje ich beztroska, niefrasobliwość, z drugiej strony bezsilność i bierność. Są to postaci zagadkowe, rzadko mówiące o swoich emocjach, czasem pozostające w nierzeczywistym stanie braku emocji lub niemocy mówienia o nich. Dlatego opowiadania Hermann poruszają również kwestię granicy, której słowa nie potrafią przekroczyć.

Z okładki :

JUDITH HERMANN — ur. w 1970 roku w Berlinie Zachodnim dziennikarka i pisarka, zadebiutowała w roku 1997 tomem opowiadań Letni dom, później... (Sommerhaus, später), który odniósł niezwykły sukces na rynku niemieckim i długo znajdował się na liście bestsellerów na pierwszym miejscu. Autorka jest laureatką wielu nagród literackich, a w roku 2003 wydala długo wyczekiwany drugi tom opowiadań Nichts als Gespenster [Nic tylko duch], który także trafił na listę bestsellerów. „ Judith Hermann opowiada historie o niespełnieniu, niewykorzystanej szansie życiowej, oczekiwaniu i poszukiwaniu. Dokonuje tego jednak w taki sposób, iż czytelnik ma wrażenie niedosytu. Żadna z historii nie zawiera klasycznej puenty, każda ma zakończenie, ale pozostaje jakby otwarta — tak, jak gdyby życie miało dopisać ciąg dalszy. Lub czytelnik...

Pewną otwartością cechują się sami bohaterowie. Rzadko poznajemy szczegóły z ich życia, a do­piero ich działanie (często jego brak) pokazuje, jacy są. Cechuje ich beztroska, niefrasobliwość, a z drugiej strony bezsilność i bierność. Często odnosi się wrażenie, że wokół tych postaci panuje rodzaj pustki, która im towarzyszy, a czasem sami świadomie wokół siebie ją tworzą, jak gdyby na skutek odczuwanej chęci ucieczki czy potrzeby wolności. Z drugiej strony są to postaci niezwykle zagadkowe (np. Sonja, Stein, Autor), rzadko mówiące o swoich emocjach, czasami pozostające w nierzeczywistym stanie braku emocji (np. narrator opowiadania Sonja) lub w niemocy mówienia o nich. Dlatego opowiadania Judith Hermann poruszają również kwestię granicy, której słowa nie potrafią przekroczyć, granicy języka, który nie jest w stanie oddać najskrytszych uczuć. Wyznaniami miłosnymi są gesty, czyny lub nigdy nie zostają one wypowiedziane".

[fragment z Posłowia]



SPIS TREŚCI :

Czerwone korale

Huragan (Something farewell)

Sonja

Kres czegoś

Ta z Bali

Muzyka Huntera Tompsona

Letni dom, później...

Camera obscura

Po tej stronie Odry


Posłowie (Anna Majkiewicz)